Hayaller

Hayaller... Bana "hayal" kelimesinin söylenişi bile büyülü geliyor. Hayal dünyası, insanın kendine oluşturduğu dünyadır. Evet, belki yoktur ama sen kendini onun varlığına inandırabilirsin. Sanki gerçekten varmış gibi düşünebilirsin. Bazen o hayalindeki dünya rüyana girer. Rüya gerçeklik bakımından hayalden daha üstündür belki. Ama rüyanı çoğu zaman kendin kontrol edemediğin için, hayal de bu bakımdan üstündür.
  Neyse konumuz hayal mi, rüya mı değil. Ben sadece hayalin ne kadar müthiş bir şey olduğunu söylemek istiyorum. Gerçek dünyadan kopmak istediğinde, kaparsın gözlerini hayal kurarsın. O an dünyadan koparsın, kendi dünyanda bulursun kendini. Beni çok rahatlatır bu. 
  Kalabalık aileleri kıskanırım. Bazı kişiler kalabalıktan yakınır mesela. Neymiş, kabuğuna çekilmek istiyormuş. Çekil o zaman. Çık dışarı sahilde otur yalnız kal saatlerce. Ama bir insanın hayatı boyunca yalnız kalması ne kadar güzel olabilir? 
  Ses yok... 
  Enerji yok...
  Sıkıcılık var, bol bol sıkıcılık.
  Evet, ağlayarak yazıyorum şu an bunları. Çünkü beni anlayan yok. Ben kendi hayal dünyamı seviyorum bu yüzden. Kitaplarımı seviyorum. Filmlerimi seviyorum. 
  Dizilerimi sevmiyorum ama boş zamanı doldurmanın en güzel yollarından biri.
  Peki ben 17 yaşında bir genç kız olarak, bu yalnızlığımdan nasıl kurtulabilirim?
  Yolu var mı hayallerden başka?

Eleanor